Ένα video από την Πόλη
Αφιερώνεται σ' όσους θα ήθελαν να επισκεφθούν την Αγιά Σοφιά
Αφιερώνεται σ' όσους θα ήθελαν να επισκεφθούν την Αγιά Σοφιά
Ποίηση: Πως μεταφράζεις την λέξη;
Πέρα από την όποια ετυμολογική ερμηνεία τη λέξης η λέξη ποίηση μεταφρασμένη σαν πράξη μέσα στη ζωή, είναι ή άμεση επικοινωνία του ποιητή διά μέσου των στίχων του , με τους ανθρώπους του κοινωνικού του περιβάλλοντος , αυτούς που επιθυμεί να εκφράσει και να γίνει το αναγνωστικό του κοινό ! Γιατί είναι θέμα επιλογής για ποιους κάνει ποίηση. Και μιλάω για επικοινωνία δια μέσου στίχων όπως συμβαίνει σήμερα , γιατί στην γέννησή της η ποίηση δεν ήταν γραπτή, ήταν απαγγελία στίχων με μουσική, σε μια ομήγυρη ανθρώπων που ο ποιητής κάποιος από ανάμεσά τους μπορούσε ,τις δικές τους σκέψεις, προβληματισμούς και αισθήματά, να τα οδηγήσει μέσα από τον δικό του λόγο σε μία «κάθαρση» και «λύση»! Μπορούσε μέσα στην δυσερμήνευτη έως εχθρική πολλές φορές κοινωνική τους πραγματικότητα, να λειτουργήσει σαν σε πράξη «μαγική»- παρεμβατική στα μικρά και στα μεγάλα της ζωής που απασχολούσαν τους ανθρώπους και να πετύχει τη «συμφιλίωση» με όσα τους παίδευαν! Έτσι μεταφραζόταν στη πράξη, στη ζωή, η ποίηση! Τώρα, στο δικό μας παρόν , η ποίηση εκφράζεται με γραμμένους στίχους που άλλοτε μπορεί να εκφράζει ανθρώπους , άλλοτε όχι , ανάλογα τον ποιητή αν δηλ. τον απασχολούν οι άνθρωποι ή αν τον απασχολεί μόνο ο εαυτός του και τα προβλήματα του οπότε η ποίηση κατ επέκταση λειτουργεί σαν εκτόνωση προσωπικών καταστάσεων!
Χαρά ή λύπη; Από που εμπνέεσαι;
Το ένα δεν αποκλείει το άλλο να γίνεται πηγή έμπνευσης. Προσωπικά πιστεύω ότι ο πόνος , η λύπη βγάζει τα πιο δυνατά συναισθήματα και την πιο δυνατή ανάγκη έκφρασης και έμπνευσης κατά συνέπεια! Η λύπη, ο πόνος, προϋποθέτει μια «χαρακιά» σε κορμιά και ψυχές που δεν επουλώνεται εύκολα, απασχολεί, αιχμαλωτίζει σκέψεις και συναισθήματα και δρομολογεί ακόμα και άμυνες του οργανισμού για επόμενες συμπεριφορές! Κλείνει δηλαδή μέσα της η κάθε χαρακιά και μια πληροφορία που αποβαίνει και χρήσιμη στην τελική! Η χαρά δεν «μαρκάρει» μέσα μας ! Είναι μεν έντονη , την χαίρεσαι ,σε αναπτερώνει, πετάς, αλλά και την αξία της ακόμα , μέσα από τον πόνο της απουσίας της την εκτιμάς ανάλογα! Οπότε πάλι στην θλίψη ,στον πόνο ,καταλήγω σαν μεγαλύτερη πηγή έμπνευσή μου!