Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Μαργαρίτα Αρβανίτη: "Ζω διαρκώς ένα συγκερασμό Ονείρου και Πραγματικότητας! "



Συνέντευξη στην Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Για την ποίηση, την ευγενή άμιλλα, την έμπνευση, την σκέψη, την επικοινωνία, την λύπη και την χαρά, για όλα γενικά μας μιλά η ποιήτρια Μαργαρίτα Αρβανίτη σε μια εξομολόγηση άκρως ενδιαφέρουσα. 
Απολαύστε την.
 Ποίηση: Πως μεταφράζεις την λέξη;
Πέρα από την όποια ετυμολογική ερμηνεία τη λέξης η λέξη ποίηση μεταφρασμένη σαν πράξη μέσα στη ζωή, είναι ή άμεση επικοινωνία του ποιητή διά μέσου των στίχων του , με τους ανθρώπους του κοινωνικού του περιβάλλοντος , αυτούς που επιθυμεί να εκφράσει και να γίνει το αναγνωστικό του κοινό ! Γιατί είναι θέμα επιλογής για ποιους κάνει ποίηση. Και μιλάω για επικοινωνία δια μέσου στίχων όπως συμβαίνει σήμερα , γιατί στην γέννησή της η ποίηση δεν ήταν γραπτή, ήταν απαγγελία στίχων με μουσική, σε μια ομήγυρη ανθρώπων που ο ποιητής κάποιος από ανάμεσά τους μπορούσε ,τις δικές τους σκέψεις, προβληματισμούς και αισθήματά, να τα οδηγήσει μέσα από τον δικό του λόγο σε μία «κάθαρση» και «λύση»! Μπορούσε μέσα στην δυσερμήνευτη έως εχθρική πολλές φορές κοινωνική τους πραγματικότητα, να λειτουργήσει σαν σε πράξη «μαγική»- παρεμβατική στα μικρά και στα μεγάλα της ζωής που απασχολούσαν τους ανθρώπους και να πετύχει τη «συμφιλίωση» με όσα τους παίδευαν! Έτσι μεταφραζόταν στη πράξη, στη ζωή, η ποίηση! Τώρα, στο δικό μας παρόν , η ποίηση εκφράζεται με γραμμένους στίχους που άλλοτε μπορεί να εκφράζει ανθρώπους , άλλοτε όχι , ανάλογα τον ποιητή αν δηλ. τον απασχολούν οι άνθρωποι ή αν τον απασχολεί μόνο ο εαυτός του και τα προβλήματα του οπότε η ποίηση κατ επέκταση λειτουργεί σαν εκτόνωση προσωπικών καταστάσεων!
Χαρά ή λύπη; Από που εμπνέεσαι;
Το ένα δεν αποκλείει το άλλο να γίνεται πηγή έμπνευσης. Προσωπικά πιστεύω ότι ο πόνος , η λύπη βγάζει τα πιο δυνατά συναισθήματα και την πιο δυνατή ανάγκη έκφρασης και έμπνευσης κατά συνέπεια! Η λύπη, ο πόνος, προϋποθέτει μια «χαρακιά» σε κορμιά και ψυχές που δεν επουλώνεται εύκολα, απασχολεί, αιχμαλωτίζει σκέψεις και συναισθήματα και δρομολογεί ακόμα και άμυνες του οργανισμού για επόμενες συμπεριφορές! Κλείνει δηλαδή μέσα της η κάθε χαρακιά και μια πληροφορία που αποβαίνει και χρήσιμη στην τελική! Η χαρά δεν «μαρκάρει» μέσα μας ! Είναι μεν έντονη , την χαίρεσαι ,σε αναπτερώνει, πετάς, αλλά και την αξία της ακόμα , μέσα από τον πόνο της απουσίας της την εκτιμάς ανάλογα! Οπότε πάλι στην θλίψη ,στον πόνο ,καταλήγω σαν μεγαλύτερη πηγή έμπνευσή μου!


 Είναι ο ποιητής κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους ανθρώπους;
Κατά την άποψή μου δεν πρέπει να είναι κάτι διαφορετικός από τους ανθρώπους! Πρέπει να είναι ένας από τους ομοίους του με διαφορετικό λόγο και δομή ίσως , στοιχεία που να μην μπορούν ίσως να διαθέτουν οι άλλοι. ! Αφού οι καιροί άλλαξαν και δεν λειτουργούμε πια σαν την «ομήγυρη» των παλιών χρόνων, τουλάχιστον ο ποιητής να εκφράζει κοινά συναισθήματα , πόθους, ανάγκες κλπ. αλλιώς πως θα μπορέσει να αγγίξει τις καρδιές μας! Επίσης και τα λεκτικά του εργαλεία να μην γίνονται εμπόδιο να φτάσουν οι σκέψεις του στη καρδιά μας. Η γλώσσα σαν μέσον επικοινωνίας πρέπει να καλύπτει την λειτουργία αυτή. Κάποιοι ποιητές χάνουν τον «δρόμο» τους και εστιάζουν την προσοχή τους στην περίτεχνη έως κατασκευασμένα περίτεχνη γλώσσα ,- έχω ακούσει ότι κάποιοι ανοίγουν και ψάχνουν σε λεξικά εκφράσεις εντυπωσιασμού σαν κριτήριο αξιοκρατικό της ποιητικής τους αξίας. Η γλώσσα από μέσον επικοινωνίας , γίνεται αυτοσκοπός και πολλές φορές το ακατανόητο επιθυμεί να θεωρηθεί ως ποιητική αξία, με αποτέλεσμα πολλές φορές από την ανάγνωση ενός ποιήματος να εισπράττει ο αναγνώστης την δυσαρέσκεια μιας δυσνόητης γραφής ή και να την «αποδέχεται» για να μην θεωρηθεί ως ανίδεος περί ποιητικής τέχνης. Εδώ θα παραθέσω λόγια που με εκφράζουν.. «Η χειρότερη τραγωδία για έναν ποιητή είναι να τον θαυμάζουν επειδή δεν τον καταλαβαίνουν»-Ζαν Κοκτό. Βέβαια ευχής έργον είναι , να υπάρχει αρμονία στίχων και περιεχομένου από έναν ποιητή ο οποίος , σαν κάποιος ανάμεσα από τους ανθρώπους να μπορεί να εκφράζει κοινούς , πόθους, χαρές και προβληματισμούς!
Πόσα χρόνια γράφεις;
Γράφω από 9 χρονών, όταν ήμουν παιδί του δημοτικού σχολείου και η χαρισματική τότε δασκάλα μου μας ζήτησε να γράψουμε ένα ποίημα. Στο χρόνια που ακολούθησαν έγραψα πολλά ,τόσο ποιήματα όσο και κείμενα, με θέματα ανάλογα της ωριμότητα των σκέψεων που αλλάζει καθώς μεγαλώνουμε, τα οποία δεν είχα σκεφτεί ποτέ να τα δημοσιεύσω, γιατί το γράψιμο υπήρχε παράλληλα με πολλούς άλλους έρωτες της ζωής μου ...ζωγραφική, θέατρο, μουσική και ραδιοφωνικές εκπομπές, φωτογράφηση αρχαιολογικών χώρων κλπ. Δεν είχα δηλ. εστιάσει επάνω του σαν μέσον επικοινωνίας. Από τις ασχολίες μου αυτές έχει προκύψει και πολύ υλικό για δημοσίευση που ίσως κάποια στιγμή να γίνει. Τώρα που οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας ελαττώθηκαν, και ωρίμασε μέσα μου η επιθυμία να ασχοληθώ ιδιαίτερα με το γράψιμο , ετοιμάζω και ένα βιβλίο , που αυτό είναι πια στις προθέσεις μου να εκδοθεί! 5 .Κοιτάς "έξω από το παράθυρο; Όχι απλά κοιτάζω έξω από το παράθυρο αλλά με μια δρασκελιά μπορώ να «φτάσω» στα σύννεφα τα οποία αγαπώ ιδιαίτερα, να «σεργιανίσω» σε αυτά , σαν αιθεροβάμων που είμαι πολλές φορές, μέχρι η ζωή να με προσγειώσει ...και πάλι τα ίδια! Ζω διαρκώς ένα συγκερασμό Ονείρου και Πραγματικότητας! Μου αρέσει παράλληλα να ζω «έξω» ..ανάμεσα στους ανθρώπους, ανακατεμένη μέσα στον κόσμο , γιατί βρίσκω ομορφιά και ζεστασιά στην ανθρώπινη επικοινωνία! Ναι , ξέρω πως οι άνθρωποι δεν είμαστε τέλειοι, ούτε η ζωή είναι τέλεια, υπάρχει όμως ομορφιά να τη ζούμε παρέα με τους αγαπημένους και τους συνανθρώπους μας! Μου αρέσει να παρατηρώ τι συμβαίνει γύρω μου και να προσπαθώ να ερμηνεύω την κοινωνική μας πραγματικότητα διυλίζοντας τις πληροφορίες που μας δίνει μέσα από την προσωπική μου κριτική δυνατότητα καθώς και μέσα από τις γνώσεις που μας δίνουν κυρίως οι εμπειρίες και τα μαθήματα ζωής !
Μίλησε μας για την καινούργια ποιητική σου συλλογή; Είναι μία ποιητική συλλογή, με πολύ συγκεκριμένα ποιήματα! «Ανεκπλήρωτοι Έρωτες» ο τίτλος της. 12 ποιήματα. 12 ερωτικές εξομολογήσεις. Αντί για τίτλο, καρφιτσωμένα επάνω τους μικρά μηνύματα., για τον παραλήπτη για τον ήρωα της κάθε ιστορίας. Τα λόγια τους είναι απλά, λιτά, καθημερινά, γνώριμα ! Όπως λιτά εκφράζεσαι όταν εξομολογείσαι ,όταν πονάς, όταν ζητάς, όταν παρακαλάς! Δεν χρειάζονται στολίδια του έρωτα τα λόγια . Από μόνα τους είναι στολίδια της ψυχής! Τα ποιήματα δεν είναι βιωματικά. Το αναφέρω γιατί συχνά γίνεται αυτή η ερώτηση. Όταν έχεις νοιώσει και ζεις το πάθος του έρωτα όπως το ένοιωσα και το ζω, μπορείς να νοιώσεις τι σημαίνει και ο πόνος της απουσίας του, την οποία βιώνεις παράλληλα από τις εμπειρίες των ανθρώπων που ζουν γύρω σου. Τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν την εποχή που έκανα ραδιοφωνικές εκπομπές και μου ζήταγαν ποιήματά μου για μελοποίηση , τα οποία όμως δεν θέλησα τότε να τα δώσω και ήρθε τώρα η στιγμή που ωρίμασε η επιθυμία να τα μοιραστώ μαζί σας. Επιθυμώ τα ποιήματα αυτά, να αγγίζουν καρδιές και να αγαπηθούν ακόμα και σαν δώρο σε μέρες αγάπης , γιορτής ,γενεθλίων , ερωτευμένων και όχι μόνο. Για αυτό ήθελα να είναι η συλλογή μόνο ερωτική, με τα ποιήματα που ανέφερα, να μην μπερδεύονται τα θέματα και συγχρόνως να βρίσκονται σε προσιτή τιμή για να μπορεί να φτάσει πιο εύκολα στα χέρια των αναγνωστών και από εκεί στις καρδιές τους ,... στο καλύτερο τόπο προορισμού που επιθυμώ να έχουν!
Τι σημαίνει ένα βραβείο ποίησης για σένα;
Είμαι της άποψης ότι τα έργα σε κάθε μορφή δημιουργίας δοκιμάζονται μέσα στη ζωή! Το μεγαλύτερο βραβείο είναι το «άπλωμά» , η αποδοχή ανάμεσα στους ανθρώπους καθώς και η καταξίωση του δημιουργού! Ένα βραβείο-χαρτί σαν διάκριση , απόφαση από μία ομάδα μόνο, έστω και ειδημόνων , κατά την διάρκεια μιας τελετής μέσα σε αίθουσα περιορισμένων ανθρώπων, προσωπικά δεν με συγκινεί ούτε μου λέει κάτι ένα τέτοιο βραβείο! Διότι ένα τέτοιο βραβείο μπορεί να δοθεί με πολύ προσωπικά κριτήρια ή να είναι και αποτέλεσμα συγκυριών ή δημοσίων σχέσεων. Αν υπάρχει βέβαια συγκερασμός και των δύο δηλ. η ευρύτερη κοινωνική αποδοχή του έργου, αγάπη, ενδιαφέρον ,έκφραση κοινών συναισθημάτων και παράλληλα να ακολουθήσει ένα βραβείο σαν αναγνώριση των ανωτέρω, τότε το βραβείο αυτό έχει αξία για μένα γιατί εμπεριέχει και το ανθρώπινο χτυποκάρδι μέσα του!
Ευγενής άμιλλα ή ο ένας να βγάλει τα μάτια του άλλου;
Πιστεύω ότι υπάρχει χώρος για όλους. Η καλλιτεχνική έκφραση και η δημιουργία φέρει την προσωπικότητα και την ιδιαίτερη ταυτότητα του κάθε δημιουργού! Η ευγενής άμιλλα μόνο θετικά μπορεί να προσφέρει γιατί μέσα από την καλοπροαίρετη σύγκριση , μπορούν οι δημιουργοί να κατατάξουν και να βρουν «αξιακά» τη θέση τους ανάμεσα στους άλλους και να κάνουν την αυτοκριτική τους με στόχο την όλο και περισσότερο βελτίωση της θέσης τους ! Ο αλόγιστος ανταγωνισμός δεν προωθεί καμιά δυνατότητα εξέλιξης γιατί πάνω απ όλα χάνει ο δημιουργός κομμάτια της ψυχή του και ότι αυτό σημαίνει! Κάποιον ανταγωνισμό θα μπορούσα να τον καταλάβω στον τομέα της προώθησης , που συμβαίνει κάποιες φορές να μη προβάλλονται για διάφορες αιτίες τα καλύτερα έργα με αποτέλεσμα να προωθούνται άλλα λόγω δημοσίων σχέσεων, γνωριμιών, πιο γνωστού ονόματος στον χώρο κλπ. οπότε η ψύχραιμη διορθωτική παρέμβαση του δημιουργού , στο βαθμό που μπορεί και του αναλογεί, για καλύτερη τύχη προώθησης ων έργων του, ίσως και να δικαιολογείται! 9. Τι έχεις εισπράξει από τον χώρο; Αγάπη, αποδοχή, γνώσεις, χρήσιμη πληροφόρηση; Τα όσα αναφέρεις ..αγάπη, αποδοχή, γνώσεις, χρήσιμη πληροφόρηση, τα έχω εισπράξει με την επισήμανση ότι όλα είναι σχετικά και με τον χρόνο που βρίσκομαι μέσα σε αυτό τον χώρο! Δεν τα έχω δει όλα , δεν τα έχω δώσει όλα! Δεν τους ξέρω όλους , δεν με ξέρουν όλοι! Ξέρω που πατάω και που βρίσκομαι ξέρω τι να περιμένω, και με τι μπορώ να είμαι ευχαριστημένη. Επίσης και τι προοπτικές ξανοίγονται μπροστά μου οι ποίες εξαρτώνται και από την προσωπική μου συμμετοχή στην εξέλιξή τους! Τα όσα έχω βιώσει μέχρι τώρα είναι θετικά και τα μετρώ με τη ζεστασιά της καρδιάς ! Σε αυτόν το χώρο θα μείνω όσο νοιώθω έτσι γιατί δεν έχω λόγους να παραμείνω σε διαφορετική περίπτωση! Γιατί δεν έχω ανάγκη να αποδείξω τίποτα και σε κανένα, αντίθετα έχω ανάγκη να τροφοδοτώ την καρδιά μου με όσα της κρατάνε ζεστή συντροφιά! Να όπως τώρα με εμάς Ρίκη, ...δυό άνθρωποι από διαφορετικές πόλεις, μιλάμε, επικοινωνούμε, θα μπουν στη παρέα μας και όσοι διαβάσουν αυτή την συνέντευξη! Να αυτά είναι που εισπράττω και χαίρομαι από αυτόν τον χώρο! Την χαρά της επικοινωνία και του μοιράσματος! Αυτό το οφείλω και σε σένα τώρα, το εκτιμώ ιδιαίτερα και σε ευχαριστώ βαθιά για την δυνατότητα που μου δίνεις να γνωριστούμε καλλίτερα και με το αναγνωστικός σου κοινό!!
Τι αλλάζει στην ζωή σου κάθε ξημέρωμα;
Δεν αλλάζουν πολλά πράγματα στην ζωή μου καθημερινά διότι έχουν ήδη αλλάξει πολλά με τα οποία ασχολούμαι και καλύπτουν το χρόνο μου δημιουργικά μέσα στη μέρα, που πολλές φορές δεν μου είναι αρκετός αυτός ο χρόνος για να καλύψω όλα αυτά που θέλω! Οπότε όταν το χθες σου δεν είναι δυσάρεστο νομίζω ότι η επανάληψη των ίδιων πραγμάτων μπορεί να είναι και ευεργεσία σε σχέση με κάποιες αλλαγές που μπορεί να εγκυμονούν δυσάρεστες καταστάσεις , χειρότερες του χθες! Οι χαρές υπάρχουν και στα ίδια , στα μικρά και καθημερινά αρκεί να τις ανακαλύψουμε ή και να τις επινοήσουμε αν δεν υπάρχουν! Έχοντας σαν βάση αυτή την σκέψη προσπαθώ να ζω κυρίως το πολύτιμο παρόν όπως μου προκύπτει και παράλληλα να ονειρεύομαι και να σχεδιάζω στα μέτρα της καρδιάς , γεγονός που «προκαλεί» αντίστοιχες δραστηριότητες οι οποίες και αλλαγές που γεμίζουν με ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον τις μέρες μου! Οι αλλαγές δηλαδή δεν έρχονται πάντα από μόνες τους, - έρχονται βέβαια και κάποιες απρόβλεπτα από μόνες τους- αλλά προκύπτουν και από την δική σου συμμετοχή στην δρομολόγησή τους! Σε ευχαριστώ πολύ Ρίκη που μου έδωσες την ευκαιρία να επικοινωνήσω τις σκέψεις μου με αφορμή τις ερωτήσεις σου, και χαίρομαι που υπάρχεις σε αυτόν τον χώρο και με την προσφορά σου φτιάχνεις καλύτερη και χρησιμότερη τη μέρα μας! Νάσαι πάντα καλά και Καλή Επιτυχία σε ότι κάνεις!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.